In Suriname wonen verschillende bevolkingsgroepen. De voornaamste zijn de inheemsen, dat zijn de oorspronkelijke bewoners van Suriname, de Afrikanen, die zijn tussen 1650 en 1830 voornamelijk door de Nederlandse slavenhalers met medewerking van de staat Nederland naar Suriname gehaald. Ze werden beschouwd als eigendom van de Wittemensen en moesten op de koffie en suikerrietplantages als slaaf gaan werken. Ze werden ook wel Creolen of Negers genoemd. In 1863 is de slavernij afgeschaft. Na de afschaffing van de savernij wilden de Creolen voor de plantagehouders niet meer werken. Maar de plantagehouders hadden arbeidskrachten nodig dus hebben ze met behulp van Engeland Indiërs (Hindoestanen), Indonesiërs (Javanen) en Chinese met voorwendselen op contractbasis naar Suriname gehaald om de oogst binnen te halen. Ondanks alle contracten moesten deze mensen langere dagen gaan werken en hun salarissen werden nauwelijks uitbetaald. Ze zijn larenlang gemarteld en uitgebuit. Na de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 zijn 50 tot 60 duizend Surinamers waarvan 25 duizend Creolen en ongeveer dezelfde aantal Hindoestanen en de andere bevolkingsgroepen naar Nederland gevlucht omdat zij tegen de onafhankelijk waren. Inmiddels zijn er vijf generatie nazaten van de slaven in Suriname en in Nederland wonen. Ze eisen van Nederland al jaren om excuses en ook willen ze geld als compensatie hebben van de Nederlandse staat. Zelfs de in Nederland wonende nazaten die niet werken en van uitkering leven. Die mensen, die “simpel gezegd” al tientallen jaren door de Nederlandse staat worden onderhouden. Creolen hebben commentaar op alles en iedereen behalve op zichzelf. Alles wat bij hen in het verleden fout is gegaan of nu nog fout gaat, ligt de schuld niet bij hen maar bij een ander en de staat is de hoofdschuldige. Na afschaffing van de slavernij bleven de meeste Creolen in het verleden hangen. Ze zijn nauwelijks ontwikkeld en de meesten hebben in Suriname nooit gewerkt en de mentaliteit wat ze hebben zal dat zeer waarschijnlijk altijd zo blijven. De eerste en tweede generaties van na de slavernij is begrijpelijk want zij zijn gemarteld, vernederd en na afschaffing de slavernij aan hun lot overgelaten. Zij leefden immers in schok, maar de nazaten daarna bleven met de smoes “van wij zijn nazaten van de slaven” op hun luie reet zitten wachten op geld van de staat. Ze zijn liever lui dan moe.  

In Suriname wonen verschillende bevolkingsgroepen. De voornaamste zijn de inheemsen, dat zijn de oorspronkelijke bewoners van Suriname, de Afrikanen, die zijn tussen 1650 en 1830 voornamelijk door de Nederlandse slavenhalers met medewerking van de staat Nederland naar Suriname gehaald. Ze werden beschouwd als eigendom van de Wittemensen en moesten op de koffie en suikerrietplantages as slaaf gaan werken. ze werden ook wel Creolen of Negers genoemd. In 1863 is de slavernij afgeschaft. Na de afschaffing wilden de Creolen voor de plantagehouders niet meer werken. Maar de plantagehouders hadden arbeidskrachten nodig dus hebben ze met behulp van Engeland Indiërs (Hindoestanen), Indonesiërs (Javanen) en Chinese met voorwendselen op contractbasis naar Suriname gehaald om de oogst binnen te halen. Ondanks alle contracten moesten deze mensen lange dagen werken en hun salarissen werden nauwelijks uitbetaald. Ze zijn larenlang gemarteld en uitgebuit. Na de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 zijn 50 tot 60 duizend Surinamers waarvan 25 duizend Creolen en ongeveer dezelfde aantal Hindoestanen en de andere bevolkingsgroepen naar Nederland gevlucht omdat zij tegen de onafhankelijk waren. Inmiddels zijn er vijf generatie nazaten van de slaven in Suriname en in Nederland wonen. Ze eisen van Nederland al jaren om excuses en ook willen ze geld als compensatie hebben van de Nederlandse staat. Zelfs de in Nederland wonende nazaten die niet werken en van uitkering leven. Die mensen, die “simpel gezegd” al tientallen jaren door de Nederlandse staat worden onderhouden. Creolen hebben commentaar op alles en iedereen behalve op zichzelf. Alles wat bij hen in het verleden fout is gegaan of nu nog fout gaat, ligt de schuld niet bij hen maar bij een ander en de staat is de hoofdschuldige. Na afschaffing van de slavernij bleven de meeste Creolen in het verleden hangen. Ze zijn nauwelijks ontwikkeld en de meesten hebben in Suriname nooit gewerkt en de mentaliteit wat ze hebben zal dat zeer waarschijnlijk altijd zo blijven. De eerste en tweede generaties van na de slaven is begrijpelijk want zij zijn gemarteld, vernederd en na afschaffing slavernij aan hun lot overgelaten. Zij leefden immers in schok, maar de nazaten daarna bleven met de smoes “van wij zijn nazaten van de slaven” op hun luie reet zitten wachten op geld van de staat. Ze zijn liever lui dan moe.  

Decennialang zijn ze met geleend geld verzorgd waardoor zij zichzelf volledig afhankelijk hebben gemaakt van de staat. Nu de leningen terugbetaald moeten worden, hebben ze moeite mee. Onbetrouwbaar, ondankbaar, profiteurs, en verwent volk is het. Ze voelen zich overal gediscrimineerd en slecht behandeld worden en onrecht gedaan zijn. En als je vaak schreeuwt dat je gediscrimineerd en slecht behandeld wordt en demonstreert erover krijg je in Nederland alles voor elkaar, zelfs een Koninklijke onderscheiding want het woord discriminatie is zeer gevoelig in Nederland. 

R.J